dinsdag 20 oktober 2020

Skriebels en het vreemde ABC [5]: beperking

Met een reëel oog voor het risico dat ik nooit meer uit de A-serie raak, omdat er altijd wel een onderwerp te vinden is, is het wijzer om de volgende letter voor de leeuwen te gooien.

B.

Beperking: de essentie van leven op aarde is de beperking, de vorm, de begrenzing. In een monowereld van niets, valt niets te ontwaren. Zijn ervaringen onmogelijk. Je hebt vorm nodig voor een fijn contrast-spel om energie te laten stromen, om energie uit te wisselen, om met energie te werken. Vorm zorgt voor vormloos, veroorzaakt het ene en het andere. 2 kanten die samen 1 zijn en gelijkwaardig aan elkaar de balans-basis vormen voor ons bestaan. 

Het betekent dat alles in dit universum, elke keuze die je maakt, 2 kanten heeft en van een begin en een einde is voorzien. Jij, ik, onze beschaving, ook de aarde zelf. Het begin vormt het einde, het einde vormt het begin. In die zin draait alles in kringlopen. Altijd. Onbeperkt. Het leven gaat door, ook al sterft het leven. Alleen energie is zonder beperking, zonder einde. 

Energie is de verbindende schakel in ieder van ons en alles om ons heen. Energie is een constante in de beweging. Net als jij, want jij bent de constante in jouw beweging. Zoals jouw lichaam de constante in jouw leven is, ook al is dat lichaam voortdurend in beweging.

Ons leven is beperkt, ons vermogen om te doen is beperkt, ons bewustzijn is beperkt. De beperking schenkt de ervaring. Vrij en onbevangen daarmee werken is de uitdaging. Dit willen veranderen is zinloos. De beperking, het niet-weten, heeft een goede reden. Het is een noodzaak om onze nieuwsgierigheid een kans te geven, om iets te ontdekken wat je nog niet eerder ontdekte. Niet buiten ons, want die wereld voert eindeloos ver weg, steeds verder van jezelf, zonder ooit van jezelf af te komen. 

De sleutel ligt verborgen in de wereld in ons, die de kiem vormt voor onze houding naar buiten. Want die wereld, jouw wereld, ligt onder handbereik, ligt te wachten aan jouw voeten totdat je die volledig durft te betreden.

De wereld van ons eigen onbekende is onze speeltuin, maar het liefst gaan we een blokje om die tuin, draaien er graag kringetjes omheen, richten we onze aandacht liever naar buiten, juist omdat het onbekend, dus niet vertrouwd is. En buiten moeten we vervolgens uitwerken waar we van binnen een verkeerd beeld van hebben. Hoe bewuster we worden, hoe meer moeite het oplevert. Het geeft ons een gevoel van wantrouwen. Het mooie is, dat gevoel mag je vertrouwen, want het klopt: je kent het niet, dus vertrouw je het niet. Maar dat negatieve gevoel is niet het einde, maar een begin. Een uitnodiging voor iets nieuws, voor iets dat jouw leven verrijkt van binnen naar buiten. Het maakt dat je makkelijker leeft.

Verrijking is positief. Iets dat jouw energie een nieuwe beweging laat maken. Vrijer laat stromen. Meer ruimte toestaat. Die vrijheid is de moeite waard. Kan niemand van je afpakken. Ongeacht of je dat vooraf ziet zitten of niet, want je kunt niet weten wat er achter dat punt ligt waar jij ja of nee tegen zegt. 

Jouw innerwereld is van jou, hoe je er ook verder over denkt. Jouw wereld verdient jouw aandacht en liefde. Jouw wereld kan onmogelijk negatief zijn, want waar negatief is, is positief. Dat is het voordeel van de beperking. Dat kun je ontdekken door jezelf toe te staan dat heel jouw innerlijk er is voor jou. Zoals alles er is voor jou. Ook jouw negatieve kanten. Ook jouw beperkt zijn.


Het kristal

Het kristal dat zich het sterkste aandiende om dat contact met de beperking te maken, is deze witte Aragoniet. Het kristal helpt om te wennen aan het gevoel van naar adem happen wanneer je de beperking leert kennen. Beperking voelt als onvrijheid, maar dat is alleen maar het begin. Wat daarna gebeurt, ontdek je vanzelf. Het aardige vind ik zelf dat het kristal doet denken aan longblaasjes, want op je longen is de impact het grootste.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Skriebels kijken anders... [25]: Liefde die pijn doet

 Liefde doet pijn, zoals wij ermee omgaan. Dat kan anders. Wanneer je liefde voelt die groot is, voel je automatisch ook een evengrote angst...